منوی اصلی

به گزارش «گیل بان»؛ محققان دانشگاه کرنل موفق به ساخت ایمپلنت قابل حذف با الهام از تارعنکبوت برای کنترل دیابت نوع یک شدند که می تواند مدیریت این بیماری را متحول کند.

دیابت ملیتوس نوع یک (وابسته به انسولین) یک بیماری اتوایمون است که به علت تخریب سلولهای بتای جزایر لانگرهانس پانکراس در اثر تعامل بین انواع ژن های مستعد کننده متفاوت و فاکتورهای محیطی ایجاد می شود.

حداکثر شیوع این بیماری در دوران بلوغ است و معمولا قبل از 30 سالگی تشخیص داده می شود. تخمین زده شده است که در زمان تشخیص حدود 50 تا 90 درصد سلولهای بتا از بین رفته اند.

حدود 35 میلیون نفر از مردم دنیا مبتلا به دیابت تیپ یک می باشند و شیوع آن به منطقه جغرافیایی و نژاد بستگی دارد به طوری که در نژاد آسیایی حدود 10 تا 20 مورد در هر 100 هزار نفر در سال گزارش شده است.

گروه تحقیقاتی، به سرپرستی مینگلین ما از گروه مهندسی زیست محیطی و محیط زیست، یک روش هوشمند برای وارد کردن صدها هزار سلول پانکراس به یک بیمار طراحی کرده است. آنها توسط یک پوشش هیدروژنی نازک محافظت می شوند و مهمتر از همه، سلول های پوشش داده شده به یک نخ پلیمری متصل می شوند و هنگامی که آنها مفید بودن خود را از دست دادند، می توانند به آسانی برداشته شوند.

پیوند هسته سلول های بنیادی و سلول های پانکراس تولید کننده انسولین، جایگزینی برای درمان انسولین است، اما این امر نیاز به تجویز داروهای سرکوب کننده ایمنی درازمدت دارد. یک روش تحقیق دقیق برای جلوگیری از پاسخ سیستم ایمنی بدن، پوشش دادن و محافظت از سلول ها در کپسول های هیدروژل کوچک با صدها میکرون قطر است. با این حال، این کپسول ها را نمی توان به راحتی از بدن خارج کرد، زیرا آنها به یکدیگر متصل نیستند و صدها هزار از آنها وجود دارد.

توانایی حذف پیوند به دلیل پتانسیل آن برای ایجاد تومور، کلیدی است

این محقق می گوید: «هنگامی که آنها شکست خورده و یا می میرند، باید بیرون بیایند». «شما نمی خواهید چیزی را در بدن قرار دهید که نمی توانید آن را خارج کنید با روش ما این یک مشکل حل شده است.»
این محقق و تیمش با توجه به الهام گرفتن از دانه های آب بر روی یک تارعنکبوت، ابتدا تلاش کردند اتصال کپسول های حاوی سلول پانکراس را از طریق یک رشته برقرار کنند، اما متوجه شدند که بهتر است لایه هیدروژلی را به طور یکنواخت در اطراف رشته قرار دهند. این رشته: رشته پلیمری نانوپورس، کربن یونیزه شده است.

این رشته که گروه به عنوان ترافیک نامگذاری کرده است (فیبرنخی آلژینات تقویت شده برای الیاف enCapsulation ) – رشته الهام گرفته شده از تارعنکبوت است، اما، به گفته این محقق، حتی بهتراز آن است، زیرا هیدروژل رشته را به طور یکنواخت پوشش می دهد.

وی ادامه می دهد: «شما هیچ شکافی بین کپسول ها ندارید.» «با ابریشم عنکبوت، هنوز شکاف بین ملکولهای آب وجود دارد. از نظر ما، شکاف ها از لحاظ بافت جای زخم و مانند آن مضر است.»

این درمان شامل جراحی لاپاروسکوپی حداقل تهاجمی است که ایمپلنت حدود 6 فوت از رشته هیدروژل پوشش داده شده را به حفره صفاقی بیمار می دهد.
انتهای پیام/