منوی اصلی

جشن‌های بزرگ ایران باستان، عبارت بودند از: نوروز، مهرگان، جشن‌های آتش، گاهنبارهاو مانند این‌ها، که در خلال هریک از این جشن‌ها، مراسم وجشن های وابسته نیز برگزار می‌شده است. (گاهشماری و جشن‌های ایرانیان، صفحه ۳۸۸)

انواع جشن‌های باستانی ایران:
١_جشن‌های سالیانه؛ مانند جشن نوروز
٢_جشن های فصلی؛ مانند جشن های مهرگان و یلدا
٣_ جشن های ماهانه؛ مانندجشن‌های فروردین‌گان و اسپندارمذگان
۴- گاهنبارها(گاهبارها)، جشن‌های ششگانه آفرینش

ویژگی های جشن‌های باستانی ایران:
با کندوکاو و پژوهش پیرامون جشن‌های باستانی نیاکان شادی ستا و خِردگرای ایرانی، می توان به ویژگی‌های عمومی جشن‌های ایرانی به شرح زیر اشاره کرد: ١_با پدیده‌های کیهانی ،طبیعی و اقلیمی پیوندی بنیادین دارند .
٢_با سرور و شادمانی، به عنوان یکی از آفریدگان یزدان پاک و شادی آفرین، آمیخته اند.
٣_به نماد و نمود های طبیعت احترام گذاشته‌اند.
۴_با نیایش آفریدگار جان و جهان پیوسته‌اند.
۵_ آفریده‌های سودمند جهان هستی، مانند آب، آتش، خاک و باد را پاس داشته اند.
۶_با پدیده آتش، نماد نور و روشنایی بی پایان پروردگار، پیوندی ناگسستنی داشته اند.
٧_انجام کارهای بزرگ برای آبادانی و آسایش و گشایش و پدیده‌های هستی بخش را، مهم و پر ارج شمرده‌اند.
٨_ آئین ها و رسم‌های زیبای آن ها، نماد یکپارچگی و همبستگی و همزیستی مردمان بوده است.
٩_ روح زندگی را پرورانده و بذرهای امید افشانده اند.
١٠-مردمی و فراگیر اجتماعی برپامی شده است.
١١_سرشار از احساس پاک انسانی و راز و رمز زیبایی شناسی بوده است.
١٢_ در سراسر جهان ایرانی(ایران فرهنگی) ، مردمان وابسته و دلبسته به فرهنگ و تمدن ایران زمین، جاری و ساری بوده است.
١٣_فراقومی بوده است.
١۴_ چالش گر اندیشه‌ها و باورهای دینی کسان و مردمان نبوده است.
١۵_ با زندگی، کار و تلاش مردمان، پیوندی نزدیک و خردمندانه داشته است.