true
علی رنجبر در گفت و گو با خبرنگار «گیل بان»، گفت: کودهای زیستی سابقه طولانی ندارند و با وجود مصرف اولین کود زیستی در 60 سال پیش، از تولید اولین کود زیستی در کشور بیش از 15 سال نمی گذرد.
وی افزود: چالش های مبتلا به این کودها بویژه در مواردی از قبیل پژوهش و تولید همچنان در کشور بحث برانگیز بوده و لازم است در محافل علمی با دقت بیشتری مورد مطالعه قرار گرفته و آسیب شناسی شوند.
رنجبر در ادامه افزود: از مهمترین چالش های موجود در این زمینه مسئله آموزش است. آموزش کودهای زیستی در ایران کماکان مبتنی بر دانسته های سه دهه پیش بوده و در شرایط فعلی دانشجویان علاقمند، با علوم و مباحث جدید در این حیطه به خوبی آشنا نمی شوند.
وی ادامه داد: با وجود تاسیس گرایش بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک و پذیرش دانشجو در مقطع دکتری در این گرایش، واحدهای درسی متناسب وجود ندارد و کمبود متخصص و مدرسین مجرب احساس می شود. برای رفع این معضل لازم است سرفصل های آموزشی این گرایش مورد بازنگری قرار گرفته و نسبت به استخدام و یا تربیت مدرسین متخصص اقدام شود.
این کارشناس حوزه کشاورزی در گیلان، تصریح کرد: امروزه پژوهش های زیادی در مورد کودهای زیستی در کشور انجام می شود با این حال نگرش همه جانبه در این خصوص وجود ندارد و کماکان حیطه هایی از این علم مورد غفلت واقع شده و یا تحقیقات اندکی در مورد آنها انجام شده است که می توان به زمینه های بهینه سازی شرایط رشد و محیط های کشت صنعتی و فرمولاسیون انواع کودهای زیستی اشاره کرد.
وی ادامه داد: شاید یکی از دلایل این امر تعداد اندک پژوهشگران این گرایش در مقایسه با سایر گرایش های علوم خاک باشد. عدم پیوستگی تحقیقات انجام شده، پراکندگی موضوعات طرح ها و یایان نامه ها، انجام پژوهش های تکراری و فاقد نوآوری و عدم ارتباط سیستماتیک محققین و مراکز تحقیقاتی با محافل علمی داخل و خارج کشور از نقاط ضعف دیگر پژوهش کودهای زیستی در کشور است.
رنجبر افزود: به نظر می رسد تدوین نقشه راه پژوهش کودهای زیستی در ایران توسط خبرگان دانشگاهی و پژوهشگران این گرایش و سوق دادن این پژوهش ها به سمت نیازهای کشور می تواند موجب بهبود کیفیت پژوهش های انجام شده در کشور شود. بدیهی است در این راستا اختصاص بخشی از اعتبارات به پژوهش های بنیادی ضروری می باشد.
وی در ادامه گفت: از تولید کودهای زیستی در ایران حدود کمتر از دو دهه می گذرد با این حال این کودها از اقبال عمومی برخوردار نبوده و جایگاه خود را نیافته اند. مهمترین دلیل این امر ناشناخته بودن این فرآورده ها برای جامعه کشاورزی ایران است. اثربخشی سریع، قیمت اندک و برخورداری از سیستم توزیع سراسری سبب گردیده تا کودهای شیمیایی همچنان موجب به حاشیه راندن کودهای زیستی شوند.
این پژوهشگر کشاورزی تصریح کرد: کیفیت کودهای زیستی از مواردی است که نه فقط در ایران بلکه در سایر کشورها نیز بر روی میزان مصرف این کودها تاثیر مستقیمی دارد.
وی خاطرنشان کرد: عدم وجود ارتباط سازنده بین شرکت های تولید کننده و مراکز پژوهشی و نیز نبود بخش تحقیق و توسعه (R&D) در اکثر این شرکت ها از عوامل تاثیر گذار بر کاهش کیفیت کودهای زیستی در کشور است.
رنجبر در پایان اظهار داشت: غالباً قوانین مالکیت معنوی و ثبت دانش فنی در خصوص کودهای زیستی در ایران نادیده گرفته می شود. به نظر می رسد الزام شرکت ها به ارائه شناسنامه گیل گیل (منشا، مشخصات مرفولوژیک و مولکولی) می تواند در حل این معضل بسیار یاری رسان باشد.
انتهای پیام/
خبرنگار: ابراهیم آذرپور
false
true
true
true