×

منوی اصلی

ویژه های خبری

امروز  پنج شنبه - 25 بهمن - 1403
false
true
ارزیابی ظرفیت‌های لاهیجان، عروس جذاب گیلان

ابراهیم آذرپور نویسنده کتاب “لاهیجان من و تو” در گفت‌و‌گو با پایگاه خبری تحلیلی «گیل بان»؛ اظهار کرد: لاهیجان از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین شهرهای گیلان است که مدت‌ها مرکز ایالت خاوری گیلان “بیه‌پیش” بوده است و وسعت این شهر در گذشته تا مناطق مازندران و قزوین بوده است. وی گفت: شهر لاهیجان به‌عنوان مرکز شهرستان با توجه به ویژگی‌های اقلیمی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، تاریخی و طبیعی می‌تواند تبدیل به یک قطب گردشگری منطقه‌ای و حتی فرامنطقه‌ای از لحاظ انواع گونه‌های رایج گردشگری گردد. آذرپور با بیان اینکه هسته اولیه لاهیجان از هفت محله اصلی به نام‌های “خمیرکلایه، اُردُوبازار، میدان، گابَنه، شَعربافان، پُردِ‌سَر و کاروان‌سرابر” تشکیل شده است، تصریح کرد: درست است که لاهیجان به‌عنوان شهرستان نمونه گردشگری طبیعی و تاریخی ایران شناخته می‌شود ولی بی‌شک لاهیجان به‌عنوان پایتخت چای، ابریشم، بامبو و کلوچه در ایران نیز دارای شناسنامه‌ای با اصالت و هویتی ماندگار است. وی شهرستان لاهیجان را بستری مهیا برای کارآفرینی در حوزه گردشگری دانست و اضافه کرد: برخورداری لاهیجان از جاذبه‌های ذاتی پرشمار در کنار زیرساخت‌های اولیه عمرانی، فرصتی ایده‌آل برای کارآفرینان حوزه گردشگری فراهم آورده است. نویسنده کتاب “لاهیجان من و تو” توجه همزمان به اقسام مختلف گردشگری را امری حیاتی در برنامه‌ریزی‌های مربوط به توسعه این صنعت در لاهیجان اعلام کرد و افزود: قابلیت‌های متنوع و بی‌شمار لاهیجان در حوزه گردشگری زمینه‌ساز اجرای توأم شاخه‌های گوناگونی از این صنعت در عروس شهرهای گیلان است.

آذرپور با توجه به اینکه جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی و مذهبی لاهیجان کم‌نظیر است و ثبت آثار طبیعی، فرهنگی، تاریخی و میراث ناملموس لاهیجان در فهرست آثار ملی زمینه‌ساز ورود بیشتر گردشگران می‌شود، خاطرنشان کرد: مهم‌ترین بناها و محوطه‌های تاریخی ثبت شده لاهیجان از قبیل مسجد جامع لاهیجان، بنای چهارپادشاه، بقعه میر‌شمس‌الدین، بقعه شیخ زاهد گیلانی، پل خشتی، مسجد اکبریه، حمام گلشن، آرامگاه کاشف‌السلطنه، بقعه پیرعلی، بقعه آقا سید‌ابراهیم چهل ستون، تپه پنج پیران، خانه تاریخی محمد صادقی، باغ و ساختمان فلاحت، استخر لاهیجان؛ گواهی صادق بر قابلیت شهرستان در حوزه “گردشگری میراث” است.

وی با توجه به فراهم بودن بسترهای لازم جهت “گردشگری سلامت” در لاهیجان گفت: وجود آب و هوای نشاط‌آور، مناظر آرامش بخش، ذخایر گیاهان دارویی، پزشکان متخصص در بسیاری از رشته‌ها و مراکز متعدد بهداشتی درمانی این شهرستان را مستعد سرمایه‌گذاری در حوزه گردشگری سلامت ساخته است. وی با تأکید بر اهمیت راه اندازی “دهکده سلامت” در لاهیجان، توسعه بیمارستان‌های تخصصی و فوق تخصصی را عاملی جهت جذب گردشگران و رونق هرچه بیشتر گردشگری سلامت در این شهرستان دانست.

نویسنده کتاب “لاهیجان من و تو” با اشاره به پتانسیل دانشگاه‌ها و مراکز مختلف آموزشی- تحقیقاتی از جمله پژوهشکده چای و ایستگاه تحقیقات گل و گیاهان زینتی لاهیجان، آنها را عاملی موثر بر رونق “گردشگری علمی و آموزشی” برشمرد و افزود: برگزاری کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی در سطح منطقه‌ای، ملی و بین‌المللی قادر است از پتانسیل این مراکز در جذب گردشگر علمی و کسب درآمدهای مستقیم و غیرمستقیم بهره گیرد.

آذرپور با توضیح اینکه اگرچه لاهیجان از لحاظ زیرساخت‌های ورزشی تا حدی دچار کمبود است اما نباید از منافع سرشار “گردشگری ورزشی” محروم بماند، یادآورد شد: لاهیجان از استعدادهای طبیعی و امکانات قابل قبولی در حورزه ورزش‌های آبی برخوردار بوده و مناطق کوهستانی این شهرستان فضایی مطلوب برای ورزش‌های کوهنوردی و ورزش‌های هوایی فراهم آورده است. وی تصریح کرد: پایه‌گذاری مسابقات رسمی منظم و رویدادهای مبتکرانه ورزشی در رشته‌های مختلف قادر به برندسازی ورزش لاهیجان در سطح کشور و حتی جهان بوده و جذب گردشگران ورزشی را به‌ دنبال دارد.

نویسنده کتاب “لاهیجان من و تو” مراسم‌های آئینی و مذهبی ویژه لاهیجان را بسیار متنوع دانست و اضافه کرد: مراسم‌های آئینی و مذهبی ویژه لاهیجان از قبیل “علم بندی و علم واچینی، عزاداری هفت محل، کرب زنی، چهل منبر و مجمع دهی”؛ قابلیت جذب “گردشگران مذهبی” را دارد. وی با توضیح اینکه لاهیجان به‌عنوان مرکز حکومت سادات کیایی بیشترین نقاشی های دیواری مذهبی را دارد و بیشترین تعداد دیوارنگاره‌های مذهبی در گیلان در شرق گیلان و روستاهای اطراف لاهیجان باقی مانده است، متذکر شد: باید به دیوارنگاره های تاریخی لاهیجان از دیدگاه “گردشگری خلاق” توجه ویژه کرد.

نویسنده کتاب “لاهیجان من و تو” با بیان این موضوع که لاهیجان بهترین گزینه از لحاظ جاذبه‌های توریستی برای توسعه زیرساخت‌های “گردشگری سالمندان و معلولان” است، ادامه داد: اجرای پروژه‌هایی از قبیل اقامتگاه تفریحی- رفاهی ویژه سالمندان و معلولان نقش بسزایی در جذب این گونه از گردشگران از داخل و خارج کشور دارد.

آذرپور پوشش گیاهی و جانوری مناطق جلگه‌ای و کوهستانی لاهیجان را بسیار متنوع دانست و اضافه کرد: با برنامه‌ریزی منطقی برای توسعه “گردشگری طبیعت” در شهرستان لاهیجان می‌توان علاوه بر برخورداری از منافع اقتصادی آن، بخشی از درآمد حاصل را صرف حفاظت منابع زیست‌محیطی کرد.

وی با اشاره به زیست بوم جذاب تالاب‌های بین‌المللی امیرکلایه، سوستان و حاجی‌آباد در کنار استخر طبیعی ۱۷ هکتاری لاهیجان، تأکید کرد: این تالاب‌ها علاوه بر مناظر گوناگون و زیبایی چشم‌نوازی که در طول فصول مختلف دارند، بخشی از سال را پذیرای گونه‌های مختلف پرندگان مهاجر از سایر کشورهای جهان هستند که ظرفیتی ویژه برای “گردشگری طبیعت” محسوب می‌شوند.

نویسنده کتاب “لاهیجان من و تو” منافع حاصل از “گردشگری کشاورزی” را برای روستاییان و کشاورزان شهرستان لاهیجان تأثیر‌گذار دانست و افزود: وجود مزارع وسیع برنج، باغات پهناور چای و بامبو در کنار توستان‌ها؛ زمینه‌ساز برگزاری انواع تورهای گردشگری و آشنایی با مراحل کاشت، داشت، برداشت و تولید و فرآوری برنج، چای، بامبو و کرم ابریشم همراه با ایجاد ارزش افزوده برای کشاورزان و روستاییان منطقه است. با توجه به پلاک‌کوبی لاهیجان به‌عنوان پایتخت چای ایران توسط کمسیون ملّی یونسکو در ایران به تاریخ ۲۶ تیرماه سال ۱۴۰۱ و همچنین مراحل پایانی ثبت ملی روستای لیالستان لاهیجان به‌عنوان روستای بامبوبافی و راه‌اندازی موزه تاریخ ابریشم ایران در ساختمان تاریخی فلاطوری اداره نوغان، آذرپور تأکید کرد: جای خالی روز‌های ملی چای، ابریشم و بامبو برای درج در تقویم رسمی و فهرست رویدادهای گردشگری کشور و ثبت جشنواره‌های موضوعی مرتبط با آنها به‌ منظور ارج نهادن به لحاظ اهمیت در اقتصاد و احترام به جنبه میراث فرهنگی‌اش محسوس است. وی افزود: برگزاری جشنواره‌های فرهنگی، بومی و محلی از قبیل شکرانه برداشت چای، جشنواره بامبو، جشنواره ابریشم، ﺟﺸﻨﻮﺍﺭه ﺳﻨﺘﻲ ﻧﻮﺭﻭﺯﺑﻞ و برپایی تورهای آشنایی با صنایع دستی بامبوبافی، سفال‌گری، حصیربافی و هنر ابریشم‌بافی قادر به ایقای نقش چشمگیری در رونق اقتصاد گردشگری لاهیجان هستند. به نظر این فعال حوزه گردشگری، راه‌اندازی بازارچه دائمی سوغات و صنایع دستی لاهیجان می‌تواند نقش تاثیرگذاری بر اشتغالزایی پایدار و توسعه پایدار این منطقه داشته باشد‌.

به گفته نویسنده کتاب “لاهیجان من و تو” جشنواره “تئاتر خیابانی شهروند لاهیجان” که تا کنون سیزده دوره آن در لاهیجان برگزار شده است، ظرفیت مطلوبی برای توسعه “گردشگری فرهنگی” و و رونق اقتصاد هنر و فرهنگ در این شهرستان است.

آذرپور ورود بیش از شش میلیون مسافر و گردشگر در سال به لاهیجان را نشان‌دهنده ظرفیت‌های گسترده این شهر دانست و اضافه کرد: متأسفانه منطقه ویژه اقتصادی لاهیجان با همه ظرفیت های بالقوه صادراتی و منطقه‌ای در راستای سند بالادستی آمایش استان با کاربری کشاورزی، گردشگری و صنایع تبدیلی پس از گذشت ۱۴ سال از تصویب آن هنوز پیشرفتی نداشته است.

وی با تشریح اینکه امروزه موزه‌ها کانون انعکاس فرهنگ، تمدن، تاربخ، علوم،هنر، و به طورکلی پیشینه ارزشمند جوامع محسوب می‌گردند، “موزه تاریخ چای” و “موزه جنگ جهانی دوم ونگارد” لاهیجان را از منحصربفردترین موزه های گیلان برشمرد و تأکید کرد: علی رغم داشتن مصوبه با استفاده از ظرفیت‌های قانونی ماده ۹۸ برنامه‌ ششم توسعه کشور، لاهیجان همچنان چشم‌انتظار تأسیس “موزه ابریشم” در ساختمان تاریخی فلاطوری، “باغ‌موزه گیاه‌شناسی” در باغ تاریخی ۵۳ هکتاری فلاحت، “موزه اسناد تاریخی گیاه‌شناسی و کشاورزی” در ساختمان تاریخی فلاحت، “موزه زنده چای” در کارخانه تاریخی چایسازی هوختیف، “سایت‌موزه حکومت آل‌کیا” در مجوعه تاریخی شیخ‌زاهد گیلانی، “سایت موزه سنگ قبور دوره اسلامی” در تپه بنج‌پیران و “موزه هنرهای معاصر گیلان” در خانه تاریخی بهمن محصصی می‌باشد.

نویسنده کتاب “لاهیجان من و تو” با توضیح اینکه “شاهنامه‌ مصورکارکیا” نگاشته در لاهیجان به سال ۸۹۹ هجری قمری در زمان کارکیا میرزا علی از فرمانروایان بومی گیلان با دربرداشتن حدود ۳۵۰ نگاره که هم‌اکنون در دو نسخه در دانشگاه استانبول در موزه توپکاپی ترکیه نگهداری می‌شود، بیان کرد: پیگیری جهت برگرداندن این اثر نفیس هنری به لاهیجان از این نظر مهم است که تاریخ نگارگری در گیلان را به سده نهم هجری می‌رساند و علاوه بر اینکه تداومی از یک سنت هنرپروری تاریخی است می‌تواند به شناخت پاره‌های فرهنگی و تاریخی بومی که در معرض فراموش شدن قرار دارند نیز کمک شایسته‌ای نماید.

آذرپور با توضیح اینکه معماری بسیاری از خانه‌های قاجاری لاهیجان از بین رفته است، متذکر شد: حفاظت از خانه‌های تاریخی در این شهر از قبیل محمد صادقی، بهمن محصصی، دوزنده خوشکار، مسعود اصمعی، کیا موسوی و ابوالحسن ضیاظریفی؛ نقش باورنکردنی در حفظ پایداری فرهنگی دارد و به ماندگاری میراث فرهنگی جامعه شهری کمک می‌کند و هر یک از این خانه‌های تاریخی جهت اشاعه هر چه بیشتر فرهنگ و تاریخ کهن این دیار قابلیت کاربری برای “موزه مشاهیر” لاهیجان را دارد. وی با اشاره به حمام تاریخی گلشن که در سال ۱۲۳۹ هجری قمری توسط حاج علی اکبر، حاکم لاهیجان ساخته شد و در سال‌های اخیر مورد غفلت واقع شده است، گفت: این حمام تاریخی که در تاریخ ۲۴ آذر ۱۳۵۴ با شماره ۱۴۴۲ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است می‌تواند تبدیل به “موزه مردم‌شناسی” لاهیجان شود.

نویسنده کتاب “لاهیجان من و تو” لاهیجان را جزو ۲۰ مقصد گردشگری ایران دانست و افزود: آبشار شیطان کوه، استخر و بام سبز لاهیجان جزو مناطق گردشگری مهم و جذاب این شهر هستند که بالاترین درجه پذیرش گردشگران را دارند.

آذرپور از شرایط مستعد تبدیل “باغ ملی لاهیجان” به “بوستان مینیاتوری” خبر داد و افزود: در این فضای مناسب داخل شهری با قدمت تاریخی حدود ۹۰ سال، در اندازه‌های کوچکتر و به شکل مینیاتوری می‌توان بناهای تاریخی و فرهنگی را گردآوری کرد و با پیوند تاریخ و هنر، فضای شگفت‌انگیزی را خلق نمود.

به گفته وی، سابقه بیش از ۱۲۰ ساله تولید چای و قدمت بیش از ۷۰ ساله پخت کلوچه در لاهیجان باعث شده تا نه تنها مردم گیلان، بلکه دیگر هموطنانمان هم با این محصولات با نام سوغات ویژه لاهیجان آشنا باشند و حتی این شهر به یک برند شناخته شده جهانی تولید چای و کلوچه تبدیل شود.

نویسنده کتاب “لاهیجان من و تو” با بیان اینکه عنوان شهر خلاق توسط سازمان یونسکو در هفت حوزه صنایع‌دستی و هنر مردمی، طراحی، فیلم و سینما، خوراک و غذا، ادبیات، هنرهای رسانه‌ای و موسیقی به شهرهای برتر جهان اهدا می‌شود، بر ضرورت معرفی لاهیجان به‌عنوان “شهر خلاق” در حوزه صنایع‌دستی بامبو، حصیر و مرواربافی تأکید کرد.

آذرپور گردشگری مجازی را عبارت از بکارگیری فناوری نوین برای ارائه سرویس‌های مورد نیاز گردشگران با استفاده از فناوری اطلاعات و با کیفیتی بالاتر و هزینه‌ای کمتر بر شمرد و در تشریح راه‌اندازی سامانه تور مجازی شهرداری لاهیجان در آبان ماه سال ۱۴۰۲ با بهره‌گیری از تکنولوژی عکاسی پانوراما و نمای ۳۶۰ درجه، اظهار کرد: بازدید‌کنندگان سامانه تور مجازی شهرداری لاهیجان می‌توانند با موزه چای، آرامگاه کاشف‌السلطنه پدر چای ایران، میدان کاشف، بام سبز، آبشار، مقبره شیخ‌زاهد گیلانی، مسجد چهارپادشاهان،پل خشتی، میدان ابریشم، میدان شیخ‌زاهد، مسجد اکبریه، استخر و دیگر نقاط شهر لاهیجان آشنا شوند و در فاز بعدی به این تعداد افزوده خواهد شد.

وی با توضیح اینکه لاهیجان در آبان ماه سال ۱۴۰۲ عضو مجمع شهرداران آسیایی شد و همراه ۲۶ شهر ایران در بین ۸۵ شهر مجمع این قاره قرار گرفت، افزود: لاهیجان با توجه به برند بودن در حوزه گردشگری و شاخص بودن در تولیدات محصولاتی چون چای، ابریشم، بامبو و کلوچه می‌تواند به‌عنوان رکنی کارآمد و تاثیرگذار در تنها نهاد بین‌المللی حوزه مدیریت شهری مستقر در ایران نقش ایفا نماید و با استفاده از ظرفیت پیمان‌های خواهرخواندگی میان شهرهای عضو مجمع شهرداران آسیایی، فرصت ویژه‌ای را برای رشد و توسعه اقتصادی و فرهنگی شهر لاهیجان فراهم آورد.

این پژوهشکر و نویسنده حوزه لاهیجان‌شناسی با تأکید بر اینکه توسعه گردشگری باید بر اساس مبنایی دقیق و علمی سنجیده شود تا مشخص شود به سود یا زیان است، مطرح کرد: آمایش سرزمین یکی از شاخص‌هایی به شمار می‌رود که طبق آن انواع گردشگری و کاربری اراضی به صورت علمی بررسی می‌شود تا بر اساس پتانسیل و توانایی از آن منطقه استفاده شود. آذرپور در پایان با تأکید بر اینکه افزایش روزافزون جمعیت شهرنشین در شهر لاهیجان به‌عنوان سومین شهر پرجمعیت گیلان و نود و پنجمین شهر پرجمعیت ایران، در چند دهه اخیر موجب افزایش بیشمار تغییرات کاربری زمین و مثبت‌شدن جمعیت مهاجر به این شهر شده است، یادآور شد: ساماندهی، پایش و آینده‌نگری وضعیت این تغییرات در دهه‌های اخیر بر اساس منافع ملی و استانی امری ضروری است و بر اساس آمایش سرزمین باید قوانین و برنامه‌های جامع مورد نیاز برای توسعه متوازن و پایدار لاهیجان؛ تدوین، اجرا و کنترل شود.

انتهای پیام/

false
true
true
true

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

√ کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
√ آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد