true
محمد شریفی در گفت و گو با پایگاه خبری تحلیلی «گیل بان»، با اشاره به روند فزاینده رشد جمعیت در کشور تصریح کرد: توسعه پایدار بخش کشاورزی و حصول امنیت غذایی ضرورتی غیرقابل انکار بوده که تهدیدات مختلفی از جمله کمبود منابع آب، دستیابی به آن را دچار مشکل کرده است.
وی با بیان اینکه محدودیت منابع آب کشاورزی ضرورت بهینه سازی مصرف آن را بیش از پیش روشن می سازد، افزود: از مساحت حدود 37 میلیون هکتار اراضی مستعد کشاورزی ایران 8 میلیون هکتار آبی، 6 میلیون هکتار دیم و 4 میلیون هکتار به صورت آیش است.
شریفی ضمن اشاره به اینکه کمبود آب مانع افزایش سطح زیر کشت محصولات کشاورزی شده است، گفت: کم آبی از سطح موجود برخی محصولات راهبردی کاسته و خودکفایی در این بخش را با مشکلات عدیده ای روبرو ساخته است.
وی متوسط میزان بارش سالانه نزولات جوی در کشور را حدود 250 میلی متر ذکر کرد و افزود: این میزان بارش علاوه بر پایین بودن، از توزیع مکانی و زمانی مناسبی نیز برخوردار نمی باشد.
شریفی با ناکارآمد خواندن شیوه های سنتی در آبیاری محصولات کشاورزی اظهار کرد: دشواری اجرای عملیات آبیاری، اتلاف زیاد آب و بهره وری پایین از عمده ترین مشکلات نظام های آبیاری سنتی هستند.
وی با تاکید بر لزوم کاربرد شیوه های علمی و نوین آبیاری در مزارع و باغات تصریح کرد: امروزه با توسعه علم کشاورزی، آبیاری به عنوان شاخه ای تخصصی مورد بررسی قرار گرفته و خود نیز شامل زیرشاخه های متعددی است.
شریفی با اشاره به اهمیت مدیریت ذخیره و عرضه آب، عواملی از قبیل مهار آب های سطحی از طریق ایجاد سد، ذخیره نزولات جوی، توسعه شبکه های مدرن آبیاری، کاهش اتلاف آب در مسیر انتقال و توزیع و همچنین افزایش راندمان آبیاری را برای این منظور مفید ذکر کرد.
این کارشناس کشاورزی اظهار کرد: آگاهی از نیاز آبی محصولات زراعی در مراحل مختلف رشد موجب حصول عملکرد بالاتر و استفاده منطقی از منابع آب در دسترس می گردد.
شریفی ادامه داد: اجرای عملیات آبیاری بدون اطلاع از نیاز آبی گیاه، به میزان کمتر از آن یا در حد بالاتری صورت گرفته که در هر دو حالت ضرر آن متوجه گیاه و اقتصاد زارع خواهد شد.
وی با ذکر فواید جایگزینی سیستم های آبیاری سنتی با مدرن تحت فشار گفت: شاخص هایی از قبیل افزایش سطح زیر کشت، متوسط عملکرد محصول در واحد سطح، کیفیت محصولات تولید شده، بهره وری مصرف آب، میزان درآمد کشاورزان و … با استقرار سیستم های مدرن ارتقا می یابد.
شریفی با بیان اینکه در انتخاب نوع سیستم آبیاری توجه به عواملی نظیر اقلیم منطقه، بافت و ساختمان خاک، گونه گیاهی و کیفیت آب مدنظر است، افزود: گزینش سیستم آبیاری بهینه برای دستیابی به حداکثر راندمان در هر منطقه و در مورد هر محصولی نیازمند مطالعات و ارزیابی های دقیق علمی است.
وی در پایان با تاکید بر ضرورت اتخاذ شیوه های نوین مدیریت زراعی در الگوی مصرف آب به منظور حفظ ذخیره رطوبتی خاک، افزایش ظرفیت نگهداری آب در خاک و افزایش راندمان آبیاری تصریح کرد: کاربرد پلیمرها یا هیدروژل های سوپر جاذب از موثرترین راهکارهای پیش روی بخش کشاورزی جهت نیل به این اهداف می باشد.
انتهای پیام/
false
true
true
true